Floris is 25 jaar en studeerde Mechatronica. Hij wordt gedetacheerd door Brunel. In het begin stond zijn autisme hem in de weg, maar nu laat hij zien dat het geen obstakel hoeft te zijn in je werk. Mede te danken aan de begeleiding van Brunel.
Techneut uit en thuis
Op vrijdag, z’n vrije dag, heeft Floris tijd voor z’n hobby’s. Hij heeft sinds kort een tropisch aquarium, vol planten en kleurrijke vissen. “Nu valt het mee, maar in het begin kwam daar veel bij kijken. Je moet er bijvoorbeeld voor zorgen dat de waterparameters kloppen.” Al sinds de middelbare school heeft Floris een passie voor techniek; nu werkt hij als engineer. Ook thuis is hij met techniek bezig. Bijvoorbeeld met zijn 3D-printer, waarvoor hij zelf ontwerpen maakt. Zijn meest succesvolle print? “Het onderdeeltje dat ik maakte om een gordijnrail aan een verwarmingsbuis te klikken in mijn studio. Handig!”
Valse start op de werkvloer
Na zijn studie Mechatronica werd Floris benaderd door Brunel, voor een klus als embedded software engineer. Met zijn consultant had hij het weleens over zijn autisme. Maar bij zijn eerste opdracht voelde hij zich niet begrepen en zag hij zijn baas heel weinig. Met als gevolg dat het hem maar niet lukte om zijn autisme aan te kaarten. Langzaam ging het minder goed met Floris. Hij ervaarde veel stress, raakte oververmoeid en vond zichzelf nooit goed genoeg. “Terwijl ik zelf ook wel wist dat mijn werk best goed was voor iemand die net is afgestudeerd.”
Nieuwe start door Brunel
Uiteindelijk kwam Floris thuis te zitten. “Ik voelde me nogal rot, natuurlijk. Maar mijn consultant kwam langs op kantoor en belde me daarna bijna wekelijks.” Floris kreeg van Brunel de tijd om bij te komen. Én er werd een nieuwe functie voor hem gevonden, als test engineer bij DAF Trucks. “Daar ben ik echt dankbaar voor. Mijn consultant heeft me goed geholpen. Als ik het zelf iets nieuws had moeten vinden, was het heel moeilijk geweest.”
Nu wel open over zijn autisme
Bij DAF Trucks maakte Floris’ consultant diens autisme bespreekbaar, nog vóór Floris zelf op gesprek ging. Voor een deel nam dat de drempel weg om het er op de werkvloer over te hebben. “Ik moest best wennen aan het idee om het te vertellen…” Even valt Floris stil. Dan, aarzelend: “Maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb. Ik heb geprobeerd goed uit te leggen wat mijn autisme betekent. Dat heeft geholpen, want ik merk dat collega’s geduldig zijn. Dat ze rekening met me houden.”
Soms even een momentje rust
Floris heeft een bepaalde vrijheid nodig om optimaal te kunnen functioneren. “Op een gegeven moment heb ik tegen mijn baas gezegd: soms heb ik ’s ochtends een uurtje extra nodig. Maar als ik er ben, ben ik er wel voor 100%. Gelukkig wordt dat hier niet gezien alsof je minder inzet toont.” Zijn collega’s weten wat Floris nodig heeft om goed te kunnen werken. Ze kijken er dan ook niet van op als hij even ergens anders gaat zitten als het te rumoerig is, of als hij tijdens de lunch alleen wil zijn. “Niet dat ik ze niet gezellig vind, hoor! Ik kan ook lachen met mijn collega’s. Maar in de pauze heb ik vaak rust nodig. Dan ga ik naar buiten en zet ik rockmuziek op.”
Onverwacht goede match met detachering
Ondanks dat Floris zelf nooit had bedacht om in de detachering te werken, past het goed bij hem. Zelf werk zoeken is met zijn autisme namelijk best een uitdaging. “Mocht ik ooit een switch willen maken, dan kan Brunel me, met haar grote netwerk, daarbij begeleiden.” Daarbij heeft hij goed contact met zijn consultant, iemand bij wij hij terecht kan buiten zijn opdracht om. “Ik moet zeggen: mijn consultant is echt betrokken. We hebben iets vaker contact dan gemiddeld, vanwege mijn autisme. Dat is fijn. Hij luistert goed en probeert me echt te leren kennen.”