Het verrassende belang van M&M's

U kent het verhaal wel: een verwende popartiest heeft in het contract met een concertorganisatie laten vastleggen dat er altijd een schaal M&M’s in de kleedkamer moet staan, maar dat daar expliciet geen bruine M&M’s in mogen zitten. Die blijken er nu toch in te zitten en nu is de diva woest en weigert ze nog op te treden. Het is een klassiek verhaal waaruit blijkt dat artiesten belachelijke, onredelijke eisen hebben en dat ze naast hun schoenen zijn gaan lopen. Verwend en wereldvreemd. Toch?

Niet dus.

Laatst las ik over de verrassende bron van deze fraaie mythe. In de jaren tachtig (of was het zeventig?) was de band Van Halen super hot. Met vrachtwagens vol speakers en elektrische gitaren reden ze de hele VS door om iedere paar dagen een groot concert te geven. De show was spectaculair en tot in de details geregisseerd. Een groot deel van de show werd door de eigen organisatie van Van Halen verzorgd. Voor een deel waren ze afhankelijk van lokale leveranciers. Daarbij kwamen veel dingen bijzonder nauw kijken. Zo moest de lokale elektronica infrastructuur bijvoorbeeld aan hele specifieke details voldoen om kortsluiting en brand te voorkomen. Om te zorgen dat er niets verkeerd kon gaan had Van Halen uitvoerige specificaties opgesteld, het ging om honderden details. Alles was duidelijk. Als alles volgens contract werd geregeld waren risico’s uitgesloten en zou alles soepel lopen. Het lastige van deze projectorganisatie? De tour verplaatste zich zo vaak en snel, dat onmogelijk alle details gecontroleerd konden worden. Van Halen moest het of allemaal maar vertrouwen, of een manier vinden om de nauwkeurigheid van hun lokale leverancier op een handige manier in de smiezen te houden. Enter M&M’s.

Briljante oplossing

De oplossing was even eenvoudig als briljant. Te midden van een document van meer dan honderd pagina’s stond de eis dat er altijd een bakje M&M’s in de kleedkamer moest staan, en u raadt het al: met de bruine M&M’s eruit gehaald. De overkoepelende eis was dat ALLE details in het contract werden geregeld. Nu was het idee simpel. Als een lokale leverancier losjes omsprong met details uit het contract, dan zou dat direct blijken uit de M&M’s. Als iets in het contract irrelevant zou lijken dan was het deze eis wel, dus daar zou het als eerste misgaan.

Weigering

Stonden er geen M&M’s in de kleedkamer? Of waren de bruine niet verwijderd? Dan had de leverancier de specificaties dus niet goed doorgenomen dan wel gecontroleerd. Bleek dat het geval, dan was Van Halen woest en weigerden ze nog op te treden. Want als andere details ook niet gecheckt waren, zouden ze zichzelf met hun lichtshow en vuurwerkeffecten in groot gevaar brengen. Van Halen kreeg hierdoor de naam van een verwende band en het verhaal ging tientallen jaren zonder context van mond tot mond, terwijl ze in feite gewoon hele slimme projectmanagers waren. En geef toe: had u het achter ze gezocht als u ze in deze clip ziet? Ik in ieder geval niet.

We zijn altijd op zoek naar projectmanagement talent

Like it? Share it!