Dit ondanks het feit dat ik geen enkele formele informatica-opleiding gevolgd had. Eén jaar verpleegkunde en twee jaar secretariaat-moderne talen hadden me voorbereid op een administratieve job, niet voor de computerwereld.
De eerste acht jaar na mijn legerdienst heb ik dan ook grotendeels doorgebracht met brieven schrijven, octrooiteksten vertalen en ander secretariaatswerk. Toch voelde ik de computer-microbe steeds meer kriebelen. Thuis had de Amiga een prominente plaats gekregen in de woonkamer en op kantoor kwam men steeds vaker naar mij bij problemen met computer of terminal. Voor zij die de Amiga niet kennen, dit zijn de homecomputers die in de jaren ’80 – ’90 werden verkocht door Commodore.
Bovendien was “de computerman” toevallig altijd op vakantie wanneer er iets gewijzigd moest worden aan één van de door hem geschreven programma’s - of was het nu net andersom? Gelukkig organiseerde de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) programmeer-cursussen.
Alles verliep erg vlot maar na de cursus de materie in de praktijk brengen, was een ander paar mouwen. Ik mocht van mijn werkgever wel deze cursussen volgen, maar het “echte werk” mocht er niet onder lijden. Het gevolg hiervan was dat er buiten enkele kleine projectjes buiten beschouwing gelaten, niets veranderde.
Back in time
We draaien de klok terug naar midden 1998. Hoogtijdagen voor de informaticasector. De Euro komt eraan en als we niet snel iets doen, zal op 1 januari 2000 de digitale wereld vergaan. Consultancy-bedrijven die een graantje willen meepikken, schieten als paddestoelen uit de grond. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze hun sollicitatiegesprekken houden in een autogarage. Wie een contract tekent, kan meteen de sleutels van zijn firmawagen meenemen.
Het was hét moment voor mij, als jonge dertiger, het moment om een ommezwaai in mijn carrière te maken. Hét moment om in de IT te stappen. Het duurde niet lang alvorens ik de knoop doorhakte. Mijn (toen nog vrij korte) CV laadde ik online op en ik stuurde enkele spontane sollicitaties de deur uit.
Hoe groot de vraag naar IT’ers op dat moment was, werd snel bewezen door het feit dat Unisoft (later opgenomen in de Brunel familie) mij al na enkele uren opbelde voor een gesprek. Een gesprek dat eindigde met de vraag of ik wilde beginnen. Wat ik ook gedaan heb.
Vraag naar IT'ers
Fast forward naar 2018, in 20 jaar tijd mocht ik vele diverse elementen en business processen leren kennen on the job en nieuwe technologieën ontdekken en onder de knie krijgen.
En de vraag naar informatici? Die is opnieuw groot. Haast meer dan 15.000 jobs wachten op invulling. Dat zijn er dubbel zoveel als 10 jaar geleden. Waar je twintig jaar geleden nog IT’er kon worden, omdat het jouw hobby was, volstaat dit tegenwoordig niet meer. Want wie heeft er nu geen computer in deze digitale tijd? Men zoekt specialisten die ofwel jaren ervaring hebben opgebouwd, ofwel de nodige basiskennis op school hebben opgedaan.
Een goede opleiding is dan ook onontbeerlijk om de dag van vandaag als IT’er aan de slag te gaan. Gelukkig bieden hogescholen en universiteiten informatica-opleidingen aan die je voorbereiden op een boeiende job in “onze” sector. Door de schaarste aan IT’ers hebben vele IT-studenten in hun laatste jaar vaak al een contract of aanbieding gescoord, nog voordat ze hun diploma hebben.
Ben jij een (toekomstige) IT'er en op zoek naar een (nieuwe) professionele carrière?
